ASETİLEN i. (lat. acetum, sirke, yun. hyle, odun ve en sonekinden fr. acetylene). Kim. Doymamış hidrokarbon; formülü C2H2 veya HC = CH. Asetilenik hidrokarbonların ilk terimi. (Eşanl. Etin).— ansîkl. Asetilen, 1836′da Ed. Davy tarafından bulundu. Berthelot, 1859 ile 1862 arasında bunu inceledi ve bir hidrojen atmosferindeki iki kömür çubuk ucu arasında elektrik arkı yoluyle sentezini yaptı. L. M. Bullier’nin çalışmaları sonucunda kalsiyum karbür (karbit) sınaî olarak, yani çok miktarda elde edilince, asetilen de laboratuvar alanından çıkarak bir sanayi ürünü oldu.• Hazırlama. Kalsiyum karbür CaCs su etkisiyle ayrıştırılır ve bu işlem sonucunda asetilen ve sönmüş kireç meydana gelir. İşlem soğukta yapılır. Asetilen üreteçleri iki tiptedir: bir kısmında, su karbürle temas ettirilir; öbürlerinde, karbür yavaş yavaş suya damlar. Bu gaz, sanayide ayrıca metanın sınırlı yanmasıyle elde edilir.• özellikleri. Asetilen, saf olduğu zaman eter kokusunda, renksiz bir gazdır. 18 Atmosferde, 1°C’de sıvılaşır. Anî bir genişleme ile katılaşarak, — 82°C’ye doğru gaz haline gelir. Sudaki çözünürlüğü düşüktür, aseton, tetrahidrofuran gibi organik eritenlerde çözünür. Çeşitli etkilerle patlayarak ayrışabilen, ısı alan bir bileşik olduğundan, basınç altında veya sıvı halde bulundurulması çok tehlikelidir. Yanıcıdır, isli bir alev verir. Bu alev yayıldığı zaman çok aydınlatıcı olur. Hava ve asetilen karışımları şiddetle patlayabilir. Klor bir patlamayle etkiyerek karbon ve hidroklorik asit verir. Asetilen, 2 veya 4 tek değerli kök bağlayabilen doymamış bir bileşiktir.
Molekülündeki iki karbon atomunun üçlü bir bağ ile bağlandığı kabul edilir. Antimon pentaklorürden gelen klor, asetilen tetraklorür, brom da asetilen tetrabromür verir. Suyun elementleri, asetik aldehit vermek üzere bağlanabilir (asetik asit sentezinin ilk safhası).